مسجد شیخ لطف الله
مسجد شیخ لطف‌الله که برای تجلیل از شیخ لطف‌الله المیسی بنا شده است، سالانه گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند و تمامی بینندگان این اثر را وادار به تحسین هنرمندانی می‌کند که در ساخت آن دخیل بوده‌اند. این مسجد که شاهکاری از معماری و کاشی‌کاری در قرن یازدهم است، بدون شک از جاذبه‌های گردشگری اصفهان است که باید از آن دیدن کنید.
مسجد شیخ لطف‌الله در ضلع شرقی میدان نقش جهان اصفهان و روبه‌روی کاخ عالی قاپو و در همسایگی مسجد امام واقع شده است.
طرح مسجد شیخ لطف الله هم زمان با اجرایی شدن نقشه‌ی چهار باغ و باغ هزار جریب ریخته شد و طی ۱۸ سال و در دوران شکوفایی معماری صفوی به بهره برداری رسید. این مسجد به دستور شاه عباس و به افتخار ورود شیخ لطف‌الله جبل عاملی ساخته شد. وی روحانی شیعه آن زمان بود و مانند شیخ بهایی، توسط شاه عباس از لبنان به ایران مهاجرت کرده بودند. به سبب آن که حکومت صفوی، یک حکومت مذهبی بود و به اسلام و خصوصا مذهب شیعه بهای زیادی می‌دادند، علمای این مذهب را نیز تکریم می‌کردند. از سوی دیگر شیخ لطف‌الله پدر زن شاه عباس هم بود. بنا به همین دلایل، درمحل زندگی شیخ این مسجد برای عبادت اهل حرم و خود شیخ بنا نهاده شد و در کنارش نیز یک مدرسه برای تدریس این دانشمند برجسته ساخته شد که امروزه آثاری از آن باقی نیست. در دوران صفویه این مسجد زیبا را با نام‌های مسجد صدر و فتح‌الله نیز می‌شناختند.
سردر معرق مسجد شیخ لطف الله تا پایان سال ۱۰۱۱ هجری قمری ساخته و پرداخته شد و احداث ساختمان و تزیینات کاشی‌کاری آن در سال ۱۰۲۸ هجری قمری به پایان رسید. از آنجایی که این مسجد نه دارای مناره و نه شبستان ورودی (حیاط) است و همچنین ورودی آن که با پله شروع می‌شود، کمی غیرطبیعی است. کتیبه‌ی سردر مسجد به خط ثلث استاد علیرضا عباسی است و همچنین خطوط و کتیبه‌های داخل مسجد کار این استاد و باقر بنا خوشنویس گمنام آن دوره است که نمونه خط آن با خط علیرضا عباسی برابری می‌کند.
در ورودی مسجد به صورت دو لنگه است و از چوب چنار یک پارچه ساخته شده که پس از ۴۰۰ سال هنوز پابرجا است. یکی از ویژگی‌های این مسجد چرخش ۴۵ درجه‌ای است که نسبت با محور شمال- جنوب و نسبت به قبله دارد که در اصطلاح معماری به آن پاشنه می‌گویند، اما این بنا چنان استادانه ساخته شده است که از بیرون هیچ اثری از کجی را مشاهده نخواهید کرد. برای فائق آمدن بر این زاویه، یک راهرو طراحی شده که تماما با کاشی کاری‌های هفت رنگ با رنگ غالب سبز وآبی پوشیده شده است. این راهرو از ابتدای ورودی در سمت چپ است و سپس به سمت راست می‌چرخد.
این اثر در تاریخ ۱۵ دی ماه ۱۳۱۰ و با شماره‌ی ۱۰۵ به ثبت ملی رسیده است. و البته به دلیل عظمت معماری و تاریخی این مسجد، تمبر مشترکی با نقش این بنا از چین منتشر شده است.
