کلیسای زور زور
در نزدیکی شهر ماکو و در کنار روستایی به نام بارون، عبادتگاهی تاریخی وجود دارد که در سکوتی زیبا فرو رفته است. این بنا خودش را در دهانه دره ای جا کرده که رودخانه زنگی مار از آن می گذرد و هر تکه از آن داستان هایی تاریخی و رازهایی سر به مهر را در دل دارد. نامش کلیسای مریم مقدس است که با نام زور زور شهرت یافته و با چشم اندازی تماشایی در کنار خود، یکی از منحصر به فرد ترین تصاویر را برای شما به نمایش در می آورد.
ظاهر این کلیسا بسیار ساده اما پر ارزش است؛ به همین دلیل نامش در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد و به دلیل ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو، توجه جهانیان را نیز به خود جلب کرده است.
ساخت کلیسای زور زور توسط اسقف اعظم کلیسای تادئوس مقدس، به نام زکریا صورت گرفت و به یکی از مراکز تعلیمات دینی و فرهنگی و ادبی تبدیل گردید.
بعد از فوت هوانس زور زورتسی در سال ۱۳۳۸ میلادی این مرکز رونق خود را از دست داد و با نقل مکان میسیونرهای دومینیکن به دیر کرنا در نخجوان دیگر نتوانست به عنوان یک مرکز آموزشی به کار خود ادامه دهد. از این زمان، زور زور تبدیل به یک مرکز مذهبی شد و تا اوایل قرن ۱۷ میلادی و اوج جنگ های ایران و عثمانی به فعالیت خود ادامه داد اما از آن پس متروکه ای از آن برجای ماند.
کلیسای کوچک زور زور یک بنای صلیبی شکل است که مانند سایر کلیساهای ارمنیِ هم عصر خود با سنگ های تراشیده شده در حجم های مختلف ساخته شده است. در نمای داخلی و خارجی ساختمان، سنگ های تراش دار منظم دیده می شود که به صورت خط کشی بر روی هم قرار گرفته اند و بند ملات ( لایه ای برای چسباندن سنگ ها به هم) در ظاهر به چشم نمی خورد. سازندگان سنگ ها در گذشته، آنها را به گونه ای تراشیده بودند که هر دو سنگ در یک دیگر چفت شده و محکم می گشتند. قسمت بیرونی کلیسا ابعادی برابر ۷/۲۰ در ۵/۱۰ متر دارد و پس از تجزیه و تحلیل تناسبات پلان و انتقال آن بر نمای ساختمان مشخص شد که ارتفاع آن ۱۲/۵۸ متر است.
ورود به کلیسا تنها از قسمت غربی آن ممکن است و دری فلزی با نوشته های ارمنی و نقش صلیب شما را به درون هدایت می کند. درون بنا، چهار طاق با قوس های بیضی شکل به چشم می خورند و چهار نورگیر کوچک در چهار ضلع وجود دارد. گنبدی ۱۶ ضلعی به صورت عرقچین (مدور) بر فراز ساختمان قرار گرفته که در ساق آن هم نورگیرهایی تعبیه شده اند.
این کلیسا ظاهر بسیار ساده ای دارد و تنها تزیین آن نقش صلیب بر روی سنگ ها و ستون‌های کاذبی است که در اطراف پنجره‌ها و نورگیرها قرار دارند و به قوس جناغی ختم می شوند. پس از تغییر مکان کلیسا قسمت هایی که در محل قبلی آسیب دیده بودند، مرمت شدند تا شکل آن حفظ شود.
اهمیت و ارزش کلیسای زور زور باعث شد تا نامش در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ با شماره ۶۱۵۷ در فهرست آثار ملی ایران قرار گیرد. این اثر در سال ۲۰۰۸ نیز به ثبت جهانی رسید و در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
