موزه سعدآباد
کاخ سعد آباد در کوهپایه های توچال و دره سرسبز دربند تهران با مساحتی حدود صد و ده هکتار قرار گرفته است. مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد از شمال با کوه های البرز، از شرق با گلابدره، از مغرب با ولنجک و از جنوب با تجریش، همسایگی دارد. این مجموعه با داشتن ۱۸ کاخ بزرگ و کوچک متعلق به دوره های قاجار و پهلوی و با داشتن هشت ورودیه و همچنین جنگل طبیعی، چشمه‌سارها، قنات‌ها، باغستان‌ها، گلخانه‌ها و خیابان ها یکی از بزرگ ترین و مهم ترین مجموعه موزه های ایران و تهران است.
منطقه سعد آباد در دوره قاجار محل استقرار و سکونت تابستانی و ییلاق شاهان این سلسه بوده اما پس از کودتای ۱۲۹۹، این عمارت توسط رضاخان، از ابوالفتح سردار اعظم به مبلغ ۴۰۰ هزار تومان خریداری شد. در آن روزگار منطقه سعد آباد، منطقه ییلاقی اطراف شهر بوده و مانند امروز در شهر تهران ادغام نشده بود. نخستین بنایی که در آن دوره در آن ساخته شد؛ کاخ سبز یا اقامتگاه رضا شاه بود.
در دوره پهلوی هجده کاخ کوچک و بزرگ در سعدآباد ساخته شد که هر یک عظمت و زیبایی هنر و ذوق معماری ایرانی را به نمایش می گذارند. تمامی این مجموعه پس از انقلاب اسلامی تبدیل به موزه شد. برخی از عمارت ها به شکل کاخ موزه، همان طور که بود مانند کاخ ملت و کاخ سبز به نمایش گذاشته شده است و برخی دیگر با توجه به ویژگی بنا، تبدیل به موزه شدند.
علاوه بر کاخ های یادشده و چندین ساختمان قدیمی دیگر، تاسیسات و امکانات دیگری همچون سالن های مرغداری و گاوداری، گلخانه ها، استخرها، چشمه سارها، زمین های تنیس و سالن بولینگ، سینما و آمفی تئاتر روباز در این مجموعه وجود دارد.
