تربت جام
تربت جام در شمال شرقی ایران زمین با فاصله ۱۶۵ کیلومتری از مشهد در استان خراسان رضوی قرار دارد. نام آن برگرفته از شخصیت شیخ احمدجام است. تربت جام از روزگار باستان تاکنون به نام‌های گوناگونی چون «بوزگان»، «بوزیگان»، «بوزجان»، «پوچکان»، «زام»، «سام»، «جام»، «تربت شیخ جام» و «تربت جام» خوانده شده است.
شهر کنونی از حدود سده ۳ هجری قمری ایجاد و اندک‌اندک گسترش یافته است. این شهر پس از بازسازی و آبادی دوباره، «بوزجان» یا «پوچکان» نامیده شده و کرسی ناحیه جام شده است.
آرامگاه شیخ احمد جامی در حاشیه شمال غربی شهرستان تربت جام در کنار مقبره و مسجد خواجه عزیزالله در محله‌ای به نام سعدآباد قرار دارد.این بقعه در واقع یک مجموعه است که از بخش‌های مختلفی چون مقبره شیخ احمد، ایوان، گنبدخانه، مسجد کرمانی، گنبد سفید، مسجد عتیق، مدرسه امیر جلال‌الدین فیروزشاهی و مسجد جامع نو تشکیل شده است.
سید معین‌الدین علی‌بن نصیر هارون ابوالقاسم حسینی سرابی تبریزی، یکی از صوفیان بزرگ سده هشتم و نهم هجری قمری است. مقبره وی که از آثار امیر علی شیرنوایی است.
مدرسه امیر شاه ملک
امروزه از بنای موسوم به مدرسه امیر شاه ملک اثری بر جای نمانده است. گویا بانی آن امیر شاه ملک درسال ۸۲۹ هجری قمری وفات نموده است. او یکی از امرای کلان و معتبر تیمور گورکان بوده است که نامش در کتیبه مسجد شاه در مشهد دیده می‌شود. در حال حاضر در محل بنای امیر شاه ملک مدرسه‌ای قرار دارد که طلاب علوم دینی درآن مشغول به تحصیل می‌باشند.
بنای آب انبار
مجاورت درگاه ورودی مزار شیخ جام آب‌انباری آجری قرار دارد. بر طبق کتیبه موجود و ماده تاریخ مصرع آخر ابیات، بنا در سال ۱۰۱۰ هجری قمری به سعی و اهتمام شخصی به نام «فیروز جنگ‌ابن حسین» از بزرگان دوران شاه عباسی صفوی ساخته شده است. اما ورودی و پاشیر آن متعلق به اوایل دوران معاصر است. کتیبه دیگر این آب‌انبار اشاره به مرمت آن در دوره ناصر‌الدین شاه قاجار دارد.
گنبدخانه
گنبد خانه پیش از ابنیه دیگر توسط اعقاب سلطان سنجر سلجوقی به سال ۶۳۳ هجری قمری پایه‌ریزی شد و به همت غیاث‌الدین محمد ابوبکر کرت توسعه یافت. ساختار معماری گنبد خانه یادآور طرح مقبره سلطان سنجر در مرو است.
رباط جام
رباط جام در سمت جنوبی خیابان کوثری شهر تربت جام قرار دارد که به صورت یک بنای چهار ایوانی ایجاد شده است. با توجه به سبک معماری بنا می‌توان آن را از جمله آثار معماری برجا مانده از دوران تیموریان دانست.
