آرامگاه کمال الملک
محمد غفاری ملقب به کمال الملک در سال ۱۲۲۴ در یکی از خانواده های هنرمند و سرشناس در کاشان چشم به جهان گشود. او یکی از مشهورترین و پر نفوذترین شخصیت های تاریخ هنر معاصر ایران به شمار می آید.
بنای آرامگاه کمال‌الملک که در ضلع شمالی مقبره فریدالدین عطار نیشابوری قرار گرفته، دارای مساحت زیربنای ۲۸ متر مربع و شش ایوانچه مقعر است که داخل فرورفتگی ایوانچه ها، با کاشی معرق نفیس، به رنگ های لاجوردی و سفید، زینت یافته است. این بنا، تلفیقی است موزون از معماری سنتی و مدرن که به گونه ای نمادین، طاق تویزه و ایوان را در ذهن تداعی می نماید. مصالح به کار رفته در بنای آرامگاه، بتون، سنگ، کاشی و … می‌باشد.
تزیینات استفاده شده برای آرامگاه کمال الملک، کاشی معرق است که نقش های به کار رفته در آنها بسیار هنرمندانه، بر روی سطوح منحنی نما استفاده شده است و به سمت خط تقارن قوس‌ها، این نقوش کوچک و کوچکتر می‌شوند. به گفته طراح، کاشی معرق، معماری کاشان یعنی محل زادگاه کمال الملک را یادآور می شود. نمای بنا و تزیینات و همچنین رنگ کاشی‌‍‌ها، هماهنگی فراوانی با آرامگاه عطار، که در کنار آن است، داشته به گونه ای که شاید بازدیدکننده، در اولین نگاه، اینگونه برداشت می کند که این بناها بخشی از هم می باشند.
سنگ قبر کمال الملک همچون سایر سنگ های مزاری که سیحون در آرامگاه ظهیرالدوله تهران طراحی کرده است، یکپارچه از سنگ گرانیت و با بافت خشن می باشد. این سنگ قبر به ابعاد ۴۶/۳ در یک متر نصب شده است. ارتفاع سنگ قبر، ۴۰ سانتی‌متر است که در قسمت بالای سنگ که مرتفع و زاویه دار تراشیده شده است، نقش برجسته‌ای از کمال الملک توسط شاگرد ایشان مرحوم استاد ابوالحسن صدیقی سنگ کاری گردیده است. آرامگاه کمال‌الملک در سال ۱۳۸۲ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۸۷۴۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.