شرکت مسافربری جهانگشت مهر تعاونی 16

در ۳۵ کیلومتری خرم آباد در دره‌ای پر از درختان زیبای بلوط، گیاهان دارویی، باغات میوه، کشتزارها در نزدیکی روستای «کاکارضا» آبشاری به همین نام وجود دارد. در این منطقه سراب‌های متعددی مانند سراب وزم، گل‌هو، مرن درژ، وناو و انجیر وجود دارد. این آبشار با ارتفاع تقریبی ۲۰ متر در دامنه کوه‌های الشتر به آبشار «گل هو» معروف است. «گل هو» یعنی جایی که گل‌های خوب دارد.

دره‌هایی پرآب و طبیعت زیبای منطقه با درختان سرو و بلوط زیبایی آبشار را صد برابر می‌کنند. به ویژه آن که در طول مسیر، سیاه چادرها و رمه‌های بزرگ عشایر هم دیده می‌شوند که آغوش پر مهر زاگرس بر آنها گشوده است.زیستن به واسطه رود کاکا رضا به زمین های این خطه الفبای طراوت و سرسبزی آموخته است. این سرزمین آب را از قله های برف گیر به امانت می گیرد تا در گذر از روستا و زمین های اطرافش به این خاک سبزی و آبادانی و روح زندگی ببخشد.

روستاییان هم بهار و تابستان رمه‌هایشان را به سیاه‌چادرها در دامان کوه و دمن می‌برند و بار دیگر در پاییز به روستا باز می‌گردند. زمین‎های کشاورزی اطراف روستا و باغ‌‌های میوه مانند سیب، گلابی، آلو، زرشک و گردو زیبایی خاصی را به این منطقه بخشیده‎ است.

رودخانه پرآب این روستا با طول ۹۰ کیلومتر دوستدار همیشگی درختان بلوطی است که در طی مسیر او را همراهی می‌کنند. یادمان باشد منطقه نمونه گردشگری گلهو، ییلاق عشایر روستا است که از سوی اداره کل میراث، صنایع‎دستی و گردشگری برای رونق گردشگری عشایری مورد توجه قرار گرفته است. آبشار ورتختان هم یکی دیگر از دیدنی‌های این روستای مسحور کننده است.

لرستان به سرزمین پل ها مشهور است. اینجا دره ها و شکاف ها در میان ارتفاعات لرستان همیشه با دستان پرتوان معماران از سنگ کوه ها فاصله شان را با ساخت پل ها کم کرده اند و راهی میان مردمان دو سوی رودها فراهم آوردند.

سه پل تاریخی روستای کاکارضا شامل شاپوری، آذر و چله کش روستای کاکا رضا هم که در فهرست آثار ملی قرار دارد، مردمان دو طرف رود را به هم پیوند می دهد. از پل شاپوری (مربوط به دوران ساسانی) و چله کش تنها پایه‌هایشان باقی مانده است. قسمت های اصلی پل ۱۳۰ متری شاپوری از بین رفته و تنها بخش‌هایی از آن باقی‌ مانده است. روزگاری این پل ارتفاعی بیش از ۳۰ متر داشته و از سنگ‌های برش خورده و ساروج ساخته شده است.

پل آذر هم در جاده قدیمی خرم‌آباد به الشتر قرار دارد و متعلق به دوره پهلوی اول است که معماری آن را به «یوسف فشنگ‌چی» نسبت داده‌اند. پلی سنگی که به دلیل قرار گرفتن در راه باستانی اهمیت ویژه ای داشته و در دوره ای هم راهی به سوی الشتر فراهم می کرده اما امروز با چهار دهانه و تاق های رومی شکل گشوده به سوی سبزی و آب فقط ارتباط بین چند روستا را فراهم می کند.

شانه های پر مهر پل روستای کاکا رضا طلوع ها و غروب ها میزبان زنان و مردان مهربان و پرتلاش روستایی است که مردمانش برای کسب روزی حلال خود دام هایشان را به دامن طبیعت می برند و از دل خاک حاصلخیز آن رزق و روزی کسب می کنند.