شرکت مسافربری جهانگشت مهر تعاونی 16

دامنه جنوبی البرز که به کوهستان توچال شهرت دارد، میعادگاه اصلی کوهنوردان و ورزشکاران تهران است. مشهورترین و پر رفت و آمدترین پناهگاه‌های توچال از شرق به غرب عبارت است از کلک چال، شروین، شیرپال، توچال، اسپید کمر و پلنگ پال که همگی آن‌ها مشرف به تهران‌اند. این قله در کنار دریاچه‌ای قرار گرفته است، به همین دلیل به آن «توچال» می‌گویند. توچال به معنای چال آبگیر و دریاچه‌ کوچک است. ابتدای محدوده توچال، انتهای خیابان ولنجک است. اینجا را البته خیلی از تهران‌نشینان، با نام «بام تهران» می‌شناسند.

اگر برای ورزش به توچال آمده‌اید و قصد کوهنوردی دارید، بهتر است تا ورودی اصلی مجموعه پیاده بروید و اگر برای تفریح راه توچال را آمده‌اید یا حال و حوصله پیاده‌روی در سربالایی را ندارید، آنجا اتوبوس‌هایی وجود دارند که شما را به ورودی اصلی می‌رسانند. اگر دست خالی رفته‌اید، در ایستگاه اول تله‌کابین توچال می‌شود وسایل اسکی کرایه کرد. می‌توانید ست کامل اسکی آلپاین شامل کفش، باتوم و چوب اسکی و ست اسنوبرد شامل کفش و اسنوبورد را کرایه کنید. البته از شما کارت شناسایی معتبر خواهند خواست؛ هر چند اسکی‌باز اصولا باید خودش لباس، دستکش و کلاه شخصی داشته باشد، چرا که امکان عاریه این لوازم وجود ندارد.

به غیر از این، امکانات دیگری همچون تیراندازی با کمان، پینت بال، زمین تنیس و بانجی جامپینگ ۴۰ متری هم در ایستگاه اول وجود دارد. اگر هم قصد اقامت در هتل توچال را دارید، باید در ایستگاه اول فرم ویژه آن را پر کنید و ضمن دادن کارت شناسایی، هزینه‌اش را پرداخت کنید. تله‌کابین توچال دارای سه خط اصلی تله‌کابین، سه خط تله سیژ و یک خط تله اسکی بوده است. مجموع خط‌های طولی اصلی تله‌کابین در حدود ۷۵۰۰ متر است که یکی از طولانی‌ترین خط‌های تله‌کابین پیوسته در جهان به شمار می‌رود. ظرفیت تله‌کابین ۶۰۰ نفر در ساعت است.

تله سیژ چشمه از ایستگاه اول تله‌کابین آغاز و پس از طی مسافتی حدود یک کیلومتر به چشمه نزدیک به ایستگاه دوم ختم می‌شود. با سوار شدن به آن منظره‌ای بی‌بدیل از شهر تهران در تیررس نگاه‌تان قرار می‌گیرد.

ایستگاه دوم اولین جایی است که می‌توان برگشت و پایتخت را گرفتار آلودگی دود و غبار دید؛ محلی مناسب برای کسانی که می‌خواهند عکسی یادگاری از تهران دودزده زیر پایشان بگیرند. بیشتر کسانی که تا اینجا پیاده می‌آیند، غذایشان را همراه می‌آورند؛ گرچه راه آنقدر طولانی نیست که گرسنگی به معده چنگ بیندازد. در این ایستگاه تازه می‌شود هوای تازه استنشاق کرد. هوای پاک و آسمان آبی از این ایستگاه شروع می‌شود. گرچه دمای هوا از تهران ۳ یا ۴ درجه خنک‌تر است. از این رو پرندگان کوچک را می‌شود تماشا کرد.

کوهنوردی تا ایستگاه پنجم برای آن‌هایی که سالی یک بار به کوه می‌آیند کمی مشکل است، اما تله‌کابین این امکان را به وجود می‌آورد که در کمتر از نیم ساعت به منطقه‌ای پوشیده از برف برسید و کلان‌شهر تهران را از بالا نظاره کنید. از این ارتفاع، تماشای برج میلاد هم که بلندترین برج تهران است دیدنی است؛ البته فقط کلاهک بالایی آن پیدا است و مابقی برج گویی در ابرها گم شده است. ایستگاه پنجم، محل تابستانی فرهنگسرای توچال هم است. اگر قصد اسکی کردن ندارید، در ایستگاه پنجم بمانید؛ چرا که امکانات ایستگاه پنجم برای افراد عادی‌ای که می‌خواهند یک روز خوش برفی داشته باشند، تفاوتی با ایستگاه هفتم ندارد. در این ایستگاه که ارتفاع آن از سطح زمین ۲۹۱۰ متر است، یک رستوران دوطبقه چوبی وجود دارد. چند آلاچیق هم در محوطه خارجی آن هست؛ ضمن آنکه پشت رستوران، وسایل بازی – تاب، الاکلنگ و سرسره هم وجود دارد.

برای پا گذاشتن به ایستگاه هفتم باید در ایستگاه پنجم از کابین پیاده شده و سوار یک خط دیگر شوید. پس از گذشت حدود یک ساعت (از ایستگاه اول) و طی مسیر ۷۵۰۰ متری، به ایستگاه هفتم یا همان پیست بین‌المللی اسکی توچال می‌رسید. به دلیل ارتفاع زیاد این ایستگاه، هوا آنقدر سرد است که اگر مجهز نیامده باشید، رسما یخ می‌زنید. برودت هوا حتی قابل قیاس با ایستگاه پنجم هم نیست. لباس گرم شامل کاپشن شلوار اسکی، هدبند، کلاه، عینک، دستکش، چکمه و ماسک صورت وسایلی هستند که باید با کمک آن‌ها به جنگ سرما بروید. در میان سفیدی‌های برف، رنگ‌های شاد لباس اسکی‌بازان حسابی جلوه‌گری می‌کند. هیجان و انرژی اسکی‌بازان و پرش آن‌ها از روی برف آنقدر جالب است که می‌تواند ذهن شما را کمی از شدت سرما دور کند.

ایستگاه هفتم از سطح دریا ۳۸۵۰ متر ارتفاع و در دامنه غربی کوه توچال قرار دارد. امکان اسکی آلپاین (با دوچوب اسکی) و اسنوبرد در این ایستگاه وجود دارد. اما هر نوع برف بازی با تیوپ ممنوع است. مبتدیانی که اسکی بلد نیستند می‌توانند به مدرسه اسکی ایستگاه هفتم مراجعه کرده و مربی بگیرند، مدرسه اسکی توچال تحت مدیریت محمد نظر معروف به عمو نظر است که از پیشکسوتان اسکی و کوهنوردی است. او کسی است که در سال ۱۳۵۲ برای نخستین بار دیواره آزاد کوه را در ارتفاع ۴ هزار متری برای صخره‌نوردان باز کرده است.

ایستگاه هفتم شامل سه پیست اسکی است که دو تای آن‌ها فعال است؛ پیست پوما از ایستگاه هفتم تا هتل توچال ۱۱۰۰ متر و پیست دوپرمایر که از قله تا هتل توچال ۱۶۰۰ متر فاصله دارند. هر دو دارای دستگاه تله سی یژ مجزا هستند و میزبان مسابقات بین‌المللی هم می‌شوند. در حال حاضر ایستگاه هفت تله‌کابین توچال در فصل زمستان از اواسط آبان تا اواسط خرداد ماه پذیرای ورزشکاران می‌شود. این پیست امکانات رفاهی‌ای همچون یک هتل و دو رستوران دارد. فدراسیون جهانی به پیست توچال عنوان بین‌المللی داده و تا به حال چندین دوره مسابقه بین‌المللی اسنوبرد با حضور قهرمانان جهان و المپیک در آن برگزار شده است.

برای رفتن به توچال، اول باید خودتان را به میدان تجریش برسانید. البته رسیدن به تجریش با هر وسیله نقلیه‌ای ممکن است، اما اگر سحرخیز باشید، به ترافیک نمی‌خورید. از تجریش سوار تاکسی‌های خط میدان تجریش-بام تهران شوید. در کمتر از ۷ تا ۱۰ دقیقه به ابتدای محوطه توچال می‌رسید. اگر با خودروی شخصی به توچال می‌روید، خیال‌تان راحت باشد که آنجا پارکینگ بزرگی دارد. از پارکینگ تا ایستگاه تله کابین، مسیر آسفالته‌ای است که حدود دو کیلومتر طول دارد. در سال‌های اخیر امکانات رفاهی خوبی به بام تهران اضافه شده است. از جمله این امکانات می‌توان به رستوران‌های جدید، زیپ‌لاین، سورتمه بام تهران، میدی‌باس‌های برقی برای طی کردن مسیر قسمت پایینی بام تا قسمت اصلی و بالایی آن اشاره کرد.