شهر یری
پیر ازمیان، نام روستایی در اطراف شهر مشگین شهر در استان اردبیل است. این روستا در ۳۵ کیلومتری شرق شهر مشگین شهر و ۶۵ کیلومتری شمال غرب شهر اردبیل قرار گرفته است. جمعیت این روستا در حدود چهارصد نفر است. در نزدیکی این روستا محوطهای تاریخی پر از سنگواره های متنوع قرار دارد که به آنجا «شهر یری» گفته میشود.
محوطه باستانی شهر یری در شمال غرب روستای پیرازمیان و در کنار رودی به نام «قره سو» واقع شده است. این محوطه تاریخی درحدود ۴۰۰ هکتار مساحت دارد و از چهار بخش دژ نظامی، معبد، گورستان عصر آهن و قوشاتپه تشکیل شده است.
قدمت قلعه و معبد موجود در این منطقه به ۱۴۵۰ سال قبل از میلاد و قدمت قوشاتپه به حدود ۷ هزار سال قبل از میلاد مسیح میرسد. در نزدیکی این محوطه سنگوارههایی یافت میشوند که هر کدام دارای نقوشی یکنواخت از چهره انسانهای بدون دهان هستند. در مجموع چیزی در حدود ۲۸۰ سنگواره باستانی در این منطقه به چشم میخورند که قدمت آنها چیزی بیش از ۱۰ هزار سال برآورد میشود. آنها همچنین دارای ارتفاعهای متفاوتی از ۷۰ سانتیمتر تا ۳۶۰ سانتیمتر هستند.
این منطقه برای اولین بار توسط یک باستانشناس خارجی به نام «چارلز برنی»در سال ۱۹۴۷ میلادی مورد کاوش قرار گرفت. وی این محوطه را با نام «قلعه ارجق» معرفی نمود. در دفعات بعدی که این مکان مورد کاوش قرار گرفت، چهار بخشی که پیش از این به آن اشاره کردیم، کشف شدند و با انجام مطالعات بیشتر یافتههای جدیدی نیز در مورد این مکان و تاریخچه آن به دست آمد.
شاید جالبترین بخش این محوطه تاریخی همین سنگوارهها باشند که هنوز رازهای پنهان آنها بهطور کامل شاید کشف نشده باشد. یک باستانشناس ایرانی به نام «علیرضا هژبر نوری» در مورد عجیب بودن این منطقه به این نکته اشاره کرده است که در شهر یری در مجموع ۵۳۷ استل در معبد یافت شده است که در هیچ جایی از دنیا نظیر ندارد. وی اضافه کرده است که بهعنوان مثال، مکان مشابهی در ترکیه با فقط ۳۰ استل و در آذربایجان با یک عدد وجود دارد.
سنگوارههای منطقه باستانی شهر یری، علیرغم ارزش بالایی که از نظر تاریخی دارند، چندان مورد توجه قرار نگرفتهاند. یکی از مشکلاتی که در مورد آنها وجود دارد، این است که این سنگوارهها هزاران سال در زیر خاک قرار گرفته و به آن شرایط عادت کرده بودند. در نتیجه در طول این هزاران سال با املاح و مواد موجود در خاک و بهطور کلی با شرایط طبیعت تنظیم شده بودند. پس با بیرون کشیده شدن آنها و در معرض جریان هوا قرار گرفتن آنها موجب ایجاد تغییراتی شده است.
البته لازم به ذکر است که طبق گفتهی یکی از مسئولین سابق میراث فرهنگی استان اردبیل، در سال ۱۳۸۳ دوباره برای حفاظت از این سنگوارهها، اقدام به دفن دوباره آنها در زیر خاک شده بود، ولی بعدا دوباره بدون طراحی برنامه خاصی برای محافظت از آنها، از خاک بیرون کشیده شدهاند. حتی در سالهای گذشته ادعاهایی در مورد سرقت برخی از سنگوارهها نیز مطرح شده است که البته نمیتوان به طور قطع آنها را تایید کرد. در هر حال، واضح است که این سنگوارهها در شرایطی از دل خاک بیرون کشیده شدهاند که عملا حفاظت مناسبی از آنها صورت نمیگیرد و برنامه ریزی قوی برای این کار نیز وجود ندارد. ضمن این که بودجه کافی برای این امر نیز اختصاص داده نمی شود.