خانه ابویی
شهر زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران است. استانی که لقب سرزمین ناشناخته ها را به آن داده اند. شاید دلیل این لقب، کم سفر کردن مردم به این خطه از کشور و نا آشنایی آن ها با بسیاری از زیبایی های طبیعی و تاریخی آن باشد. اما امروزه زیبایی این سرزمین دیگر بر کسی پوشیده نیست. اگر مسیرتان به این سمت افتاد و به شهر زاهدان سفر کردید، یکی از مکان هایی که حتما باید ببینید، خانه ابویی زاهدان است.
زاهدان یکی از شهرهای گرم و خشک در جنوب شرق ایران است. در گذشته هایی نه چندان دور و تا قبل از زمان رضا خان، به این شهر “دزآب” می گفتند، ولی رضا خان نام آن را به زاهدان تغییر داد. این شهر در اکثر روزهای سال آب و هوایی گرم دارد. البته شب های زاهدان حتی در فصل تابستان هم کمی خنک است. اگر قصد سفر به این شهر را دارید، مطلع باشید که زاهدان هم ایستگاه راه آهن دارد و هم فرودگاه.
سال های زیادی از ساخت خانه ابویی در شهر زاهدان نمی گذرد. این عمارت حدود ۸۶ سال قبل و در سال ۱۳۱۱ خورشیدی ساخته شده است. استاد محمودی، یکی از برجسته ترین معمارهای یزدی کشور در آن دوران، عملیات ساخت این خانه را برعهده گرفت و آن را به زیباترین شکل ممکن و با بادگیرها و حوضخانه های معروفش احداث کرد. عمارت ابویی، به شخصی به نام زعیم ابویی تعلق داشت. زمانی که این خانه را می ساختند، هنوز زاهدان شکل و شمایل یک کلان شهر را نداشت و هسته اصلی شهر تازه در حال تشکیل بود.
در همین دوران، زعیم ابویی که یکی از کارمندان وزارت دادگستری وقت بود و وضع مالی نسبتا خوبی هم داشت، استاد محمد علی محمودی را از یزد به زاهدان آورد تا خانه ای به سبک و سیاق خانه های یزد برایش بسازد. ابویی تا سال ۱۳۴۰ شمسی از این خانه زیبا و باشکوه بهره برد. پس از او، مدت کمی وارثانش در این خانه زندگی کردند و سرانجام خانه به صورت متروک به حال خود رها شد. بنای عمارت ابویی زاهدان، امروزه توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری زاهدان مرمت شده و به کارگاه هنر های سنتی زاهدان تغییر کاربری داده است. خانه ابویی در سال ۱۳۷۷ با شماره ۲۱۵۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
خانه ابویی زاهدان در زمین بزرگی به مساحت ۸۱۳ متر مربع و با زیر بنای ۴۸۳ متر مربع احداث شده است. استاد محمودی در ساخت این عمارت، عناصر معماری یزدی و همچنین عناصر بومی و سنتی همین منطقه را با هم ترکیب کرد و عمارت با شکوهی را در بافت تاریخی زاهدان از خود بر جای گذاشت. آجر و خشت خام اصلی ترین مصالح به کار رفته در این ساختمان هستند. هنگام بازدید از این بنا، اولین چیزی که توجهتان را جلب خواهد کرد، طاق جناغی و آجرکاری های زیبای سر در ورودی آن است. درب ورودی عمارت در شمال غرب بنا قرار دارد و به یک هشتی بسیار زیبا با سقف گنبدی شکل باز می شود. پس از عبور از این هشتی زیبا، به حیاط اصلی خانه ابویی خواهید رسید. دور تا دور این حیاط، اتاق های مسکونی عمارت قرار گرفته اند. این اتاق ها، در شمال، جنوب و شرق این حیاط واقع شده اند. یکی از جالب ترین ویژگی های معماری خانه ابوی زاهدان، توجه معمار بنا به زوایای تابش نور خورشید در آن است. در واقع این اصلیست که در مناطق کویری و گرم و خشک کشور به آن توجه می شد. معماری عمارت به این نحو است که مجموعه اتاق های زمستانی در ضلع شمالی آن و اتاق های تابستانی در ضلع جنوبی بنا قرار گرفته اند. در ضلع شرقی ساختمان نیز آشپزخانه، انباری و سایر تاسیسات واقع شده اند.
